Ryś
- Szczegóły
- Kategoria: Ryś
- Opublikowano: wtorek, 23, luty 2016 20:54
- Super User
Ryś – tajemniczy, wręcz wycofany, a przez to pożądany. Ryś, to jeden z najpiękniejszych i najciekawszych ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych. Niezmiernie trudno go spotkać za dnia, gdyż poluje nocą, w ciągu dnia odpoczywa w swej kryjówce. Ryś euroazjatycki to jeden z trzech przedstawicieli kotowatych występujących na terenie Polski, poza żbikiem i kotem domowym.
Współcześnie, ryś euroazjatycki przebywa na terenach Szwajcarii, Słowenii, Czech, Austrii i Francji. Jest on dobrze przystosowany do niskich temperatur, dzięki czemu rewiry rysi znaleźć można również poza granicami koła podbiegunowego w Skandynawii. Najbardziej upodobały sobie jednak lasy syberyjskie – to tam jest ich najwięcej. Można je również spotkać w Karpatach i całej Skandynawii. Znikoma ilość rysi euroazjatyckich zamieszkuje tereny Niemiec i Półwyspu Bałkańskiego. Wschodnia Europa oraz Azja Środkowa to także „rysiowe” obszary. Koty te najlepiej czują się w lasach iglastych, liściastych i mieszanych. Niestraszne im tereny nizinne, ani górskie
Choć w godle naszego kraju mamy orła w koronie, korona ta z pewnością również należy się rysiowi euroazjatyckiemu. Jest to bowiem największy gatunek rysia, osiągający nawet 150 cm długości i ok. 75 cm wysokości w kłębie. Ciężar rysia może dochodzić do 40 kg. Jak na polskie środowisko to kot ogromnych rozmiarów. Dla porównania, ryś kanadyjski jest sporo mniejszy od rysia euroazjatyckiego. Ryś jest bardzo mocno zbudowany, posiada długie, bardzo wytrzymałe łapy zakończone wysuwanymi pazurami. Dzięki długim łapom (zwłaszcza tylnym) ryś potrafi skakać na duże odległości. Jest świetnym wspinaczem i skoczkiem, ale słabym biegaczem – szybko się męczy. Pora polowań rozpoczyna się wraz z zapadnięciem zmierzchu. Przysmakiem rysi są sarny. Choć może nam się to niezbyt podobać, dzięki takiemu „zaprogramowaniu” przez naturę, nie dochodzi do zbyt dużego rozrostu liczebności saren. Poza długonogimi ssakami, ryś euroazjatycki nie pogardzi małymi ptakami i innymi ssakami, np. zającem czy młodym dzikiem. Na jego „talerzu” znaleźć się może również płaz lub owady
Pomimo krępej budowy ciała i dosyć dużego ciężaru, ryś to bezszelestny łowca. Potrafi podejść do ofiary bardzo blisko, nie wzbudzając jej podejrzeń. Sam atak jest dynamiczny – rysiowi wystarczy kilka skoków, by rzucić się na upatrzoną zdobycz, po czym rozrywa jej gardło. Nie musi się też obawiać utonięcia w śniegu – jego szerokie łapy zapewniają dobre poruszanie się po zaspach.
Poluje głównie w nocy – od zmroku do wschodu słońca. Potrzebuje od 1 do 2 kg mięsa dziennie. Często mija wiele dni, nim zje upolowaną ofiarę.
Przez całe swe życie – wyłączając okresy godowe – rysie żyją samotnie. Są to jednak zwierzęta dość mocno terytorialne, zwłaszcza samice. Mimo, iż rewiry samców są większe od obszarów samic nawet 3-krotnie (obszar terytorium samca rysia w Polsce wynosi ok. 350 km2), między męskimi osobnikami bardzo rzadko dochodzi do starć. Co ciekawe, mimo, iż terytoria samic nie nakładają się na siebie, często dochodzi o walk, w których udział biorą ich duże, ale niedorosłe młode.
